Σαφένια (απόσπασμα)

«(In most cases nothing is different: those who leave, return unchanged).

Είδε τον εαυτό της να πετάγεται μέσα από ένα κομμάτι του χώρου που είχε σκιστεί στα δύο σαν φλούδα, λες και κάτι την είχε σπρώξει δυνατά προς το πάτωμα.

«Σαφένια, είσαι καλά;» φώναξε η Ψυχόρραγη τρέμοντας ολόκληρη. «Τι συνέβη; Άργησες!»

«Ούτε ξέρω. Παραλίγο να εγκλωβιστώ, νόμιζα ότι δεν θα επέστρεφα. Σε περίμενα» είπε ενώ την κοιτούσε έντονα.

«Κάτι συνέβη» πάσχιζε να εξηγήσει η Ψυχόρραγη, αλλά μπέρδευε τα λόγια της. «Ήμουν εδώ. Να, εδώ, δεν κουνήθηκα καθόλου, αλήθεια σου λέω! Μετρούσα τις στιγμές, έκανα ό,τι μου είχες πει. Και ξαφνικά όλα πάγωσαν. Σαν να μην υπήρχε ζωή πια».

Η Σαφένια σηκώθηκε απότομα και τίναξε το φουστάνι της για να φύγει η στάχτη από πάνω του.

«Χρησιμοποίησες το κλειδί;»

Η φωνή της πλέον ακουγόταν ήρεμη σαν να είχε αποδεχτεί το γεγονός.

«Προσπάθησα, αλλά είχα μουδιάσει, δεν μπορούσα ν’ αντιδράσω».
Δεν είχε λόγο να την αμφισβητήσει, έβλεπε την αγωνία στα μάτια της.
Ώστε έφτασαν μέχρι εκεί, σκέφτηκε.

«Πόση ώρα πέρασε; Νιώθω σαν να έλειπα καιρό».

Η Ψυχόρραγη κοίταξε το ρολόι της. Έσμιξε τα φρύδια της και το έφερε κοντά στα μάτια της νευρικά για να βεβαιωθεί.
«Κάτι δεν πάει καλά. Είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε ένα λεπτό».

 

 

Η Σαφένια επανήλθε στην πραγματικότητά της αναστατωμένη. Κρύος ιδρώτας την έλουσε, δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο, οι σκέψεις τη βασάνιζαν· το παρελθόν ήταν στενά συνδεδεμένο με το μέλλον. Ή μήπως το ξεπερνούσε;

Αποφάσισε να φύγει για να βρει κάτι. Όμως ήταν αλήθεια; Έφυγε όντως για να βρει κάτι ή για να αποφύγει τον εαυτό της ανάμεσα στους άλλους; Τα λάθη μοιάζουν πιο έντονα όταν βρισκόμαστε ανάμεσα σ’ εκείνους που επηρέασαν. Τότε τα ακούμε συνεχώς, ακόμα και αν οι άλλοι δεν μας τα υπενθυμίζουν, αφού η αίσθηση του λάθους έχει μείνει μέσα μας έχοντας αφήσει το απoτύπωμά της.

Ορισμένοι επιλέγουν να φύγουν για να διορθώσουν το λάθος, είτε επειδή νομίζουν ότι το αποτύπωμα θα γίνει πιο αχνό είτε ότι όλα θ’ αλλάξουν. Συνήθως δεν αλλάζει τίποτα, αφού όσοι φεύγουν, γυρίζουν ίδιοι όπως και πριν.

Η κάψουλα ταξίδεψε μακριά. Στη διάρκεια του ταξιδιού της συνάντησε πολλές διαφορετικές υφές του νερού, και πολλούς κατοίκους του. Η θάλασσα και τα όντα της, παρ’ όλες τις διαφορές τους, γνωρίζονταν τόσο καλά μεταξύ τους ώστε απόρησαν με την ξαφνική εμφάνιση του ξένου σώματος. Έτσι λοιπόν η θάλασσα αποφάσισε να δοκιμάσει το όχημα που γλιστρούσε μέσα της με τόση άνεση. Σύντομα φανέρωσε τις διαφορετικές διαθέσεις της, με σκοπό να διαπιστώσει αν η κάψουλα θ’ αντιδρούσε.

Μέσα σε δευτερόλεπτα από ήρεμη μετατράπηκε σε μανιασμένη σχηματίζοντας στο εσωτερικό της κεκλιμένους υδάτινους στρόβιλους που κατευθύνθηκαν καταπάνω της μ’ ένα υπόκωφο βουητό. Η Σαφένια καθόλου δεν πτοήθηκε, μόνο βούτηξε μέσα και διέσχισε αριστοτεχνικά τη διάμετρό του σπειροειδώς σαν να συμμετείχε σ’ ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι. Αφού έφτασε στο βάθος, εκτινάχθηκε με μια επιδέξια κίνηση ξανά στο χείλος και συνέχισε να περιστρέφεται, ώσπου ο στρόβιλος διαλύθηκε.

Η στάση της κάψουλας προκάλεσε εντύπωση και η θάλασσα καταλάγιασε, μόνο πρόσκαιρα όμως∙ χρησιμοποίησε το ενδιάμεσο διάστημα για ν’ ανασυντάξει τις δυνάμεις της και να δημιουργήσει στον παράξενο επισκέπτη την ψευδαίσθηση της ηρεμίας. Κανείς δεν ξεμπέρδευε εύκολα μαζί της. Σύντομα προκάλεσε μικρές αναταράξεις, μικρούς υποθαλάσσιους σεισμούς, ενώ η σύνθεση του νερού πύκνωσε απότομα σε συγκεκριμένα σημεία γύρω της με σκοπό να την αιχμαλωτίσει. Η κάψουλα συνέχισε την πορεία της με ελαφριούς αλλά και πιο έντονους κραδασμούς, σκίζοντας ακόμα και την πυκνή επιφάνεια του νερού παίρνοντας κωνοειδή μορφή, δίχως όμως να επηρεαστεί. Έκανε μάλιστα και μερικούς μικρούς ελιγμούς δείχνοντας ότι το διασκέδαζε κιόλας, με χορευτικά στον ρυθμό που προσπαθούσαν να της επιβάλλουν. Εντέλει η θάλασσα επανήλθε στην αρχική της κατάσταση και υποδέχτηκε τη μικρή κάψουλα σαν ένα δικό της στοιχείο που είχε εμφανιστεί μετά από πολύ πολύ καιρό. Όποιος κρυβόταν μέσα στην κάψουλα γνώριζε τα μυστικά της».

Σαφένια (σε νέα μονοπάτια)